her sıradan gözüken karakterin bir öyküsünün olması ve bunların peşi sıra çok iyi aktarılmasına zaten bayılıyordum önceki okuduğum kitabında da. bunda da yine aynı duygularımlayım. bir tren restaurantı ve ufak bir insan topluluğu önemlisinden önemsizine ve ben her şeyine hakimim hissi, bunun anası böyleydi zaten veya çocukken keşke şunu vb yaşadığından şuan böyle diye bana yorum yaptırtmasına bayılıyorum. şimdi ne olacak acaba ne yapmaya karar verecekler hissim hep diriydi. en son nereye bağlanır ki böyle bir hikaye diye en başından beri düşündürtmesini seviyorum çünkü üzerine kitap yazabilmek için ilginç bir olay fikrimce. ben beğenerek okudum ama serinin diğer 2 kitabının tam devam gibi olmadığını öğrendiğimden ve son 40 sayfada tekrara düştüğünü düşündüğümden 7
