Rəhman çarpayının
qırağında əyləşib Diləfruzu yanına çağırdı. O, başını silkələyib “yox” dedi. Ancaq
gözləri bic-bic güldü. Rəhman ayağa qalxdı. Diləfruzun belindən tutub özünə tərəf
çəkdi.
Diləfruz ağır gövdəsini çarpayıya yıxanda, döşəyin altından cingiltini
xatırladan boğuq bir səs gəldi.
Bu, bayaq arvadın gizlətdiyi şəkil idi. Sanki o mərhum, günahsız kişi
Diləfruzdan sonuncu şikayətini də edib susdu...
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.