Bilmem fark ettiniz mi ama önemli edebi eserlerin büyük çoğunluğunda aşıklardan biri veya her ikiside ölüyor. Romeo ve juliet, Martin Eden vb. Sonra şunu düşündüm aşk, insanın o kısacık ve hızla tükenen hayatını anlamlı kılan mucizevi duygu değil midir? O halde neden yazarlar aşıkları öldürüyordu, yanılıyorlar mıydı? Belkide bu yazarların aşkı ele alış biçimi ile alâkalıydı aşk onların gözünde hayatı anlamlı kılan değil, ölümü kolaylaştıran blr duyguydu.