Schwartz'ın, kendini sınırlama mekanizmalarının yeni tiplerini icat etmenin insanlara daha fazla memnuniyet getireceği savına iki nedenden daha karşı çıkıyorum. İlk olarak, psikanaliz insanların yararcılık ilkesine göre hareket etmediklerini açıkça göstermiştir; hazlarını (pleasure) maksimuma çıkarmamakta ve acılarını da minimuma indirmemektedirler. İnsanlar çoğu kez refahlarına zarar veren bir şey olduğunu mantıken bilirler, fakat bu kendi kendine zarar veren davranışı kolayca durduramazlar, ne yazık ki acıda tuhaf bir çeşit doyum bulurlar. İnsanlar mantıksal olarak hayatlarında daha fazla mutluluk istediklerini iddia ederler, fakat bilinçdışında bunun tam tersinden etkilenir gibi görünmektedir. Daniel Gilbert'ın yanı sıra, Malcolm Gladwell'in popüler psikoloji kitaplarından bazı örnekler, insanların yaşamlarına dair değişimlerin ne kadar beklenmedik olduğunu ve akılcı yollara ne kadar az başvurduklarını gözler önüne sermektedir. İkincisi, Schwartz'dan farklı olarak, insanların yaptıkları seçimlerin özünde diğerleriyle olan ilişkilerini nasıl düzenlediklerine ve kendilerini diğerlerinin gözünde nasıl hayal ettiklerine bağlı olduğuna inanıyorum.