Kelimelerin de kibarı, kabası, açılışı, cakalısı, soğuğu, sıcağı vardı. Kelimelerinde öfkesi fırtınadan da beter ederdi adamı. Tatlısı, yumuşacık uykulardan da lezzetliydi, ekşisi keskin sirkeden de beter. Hele korku. Korku kelimelerle büyür, kalplere girer , kelimenin şeklini alarak yüreğin içinde kıvrılır yatardı. Bazen canı istedi mi kana karışır, bütün vücudu dolaşarak bağırsaklara iner, mesaneyi şişirir ama dışarı atılamazdı.
Sayfa 28Kitabı okudu
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.