Yukio Mişima
Spoiler içerir :>
Kitapta çok fazla ortam betimleme olduğundan akıcı bir şekilde okuyamadım. Yazarın betimlemesinden ziyade kendim o sahneleri zihnimde canlandırmak isteyen biriyim. Bu yüzden uzun uzun yazılmış ortam betimlemelerini okumak bazen beni sıktı. Fakat yazar bu betimlemeleri karmaşık, süslü kelimeler kullanmak yerine daha sade ve anlaşılır bir dille yazdığı için kitabı yarıda bırakmak gibi bir düşüncem olmadı. Kitap karakterleriyle ve konusuyla başka bir kültüre ait olduğunu hissettiriyor. Dahası yazarın hayatından parçalar da bulundurması, eseri anlamak için yazarın hayatını öğrenmeye itiyor. Kitabı bitirdikten sonra Mishima’nın hayatını araştırdım. Karakterlerdeki Mishima esintilerini bulmak zor olmadı.
Karakterlere gelecek olursam, Fusako, Noboru ve Ryuji ana karakterlerine ek Noboru’nun çete üyeleri dışında çok fazla kişi görünmüyor kitapta. Bunların içinde sempati duyduğum tek karakter Fusako idi. Fusako kocasının vefatından sonra çocuğunu büyütmeye çalışan büyük bir ithal ürün kıyafetleri satan dükkânın sahibi. Kendisi eşinin ölümünden beri çok zor ve yalnız 5 yıl geçirmiş bir kadın. Sempati duymamım sebebi aslında, Fusako’yu hayalimde çok güzel, alımlı ve geceleri aydınlatan bir ay gibi bembeyaz ve parlak tenli, zarif bir kadın olmasından dolayı. O kadar güzel bir kadın ki kitabın sonunu düşününce Ryuji’ye olandan çok Fusako’nun haline üzülüyorum. O böylesine güzel olmanın cezasını sevdiği adamların ölümüyle çekiyor diye düşündüm.
Ryuji’den bahsetmişken kendisi antipati duyduğum karakterlerden biriydi. Ryuji ailesindekilerin ölümleri ile başa çıkmak zorunda kalmış, şan ve şerefe uygun olduğunu düşünen, kendini başkalarından üstün gören bir denizci. Kitabı okurken ilk başlarda Fusako’dan gerçekten hoşlandığını hissedemedim. Uğruna ölünecek bir aşk arayan Ryuji’nin aslında Fusako’ya aşk beslemediğini sadece aşk kavramını yaşamak ve denize karşı artık tükenmiş olan sevgisinden dolayı kendini kandırdığını düşündüm.
