"Ruth Etkisi"
Martin için de başkaları da olmuş olabilir miydi? Belki de Martin bundan bahsetmek istemiyordu. Ruth'un bunları bilmesi, ona nasıl hissettirirdi kestirmekte zorlanıyordu. Evet Martin için de başkaları olmuştu.
Martin, Ruth'tan sonra başkalarıyla denemişti, olmuştu da. Lakin Martin, Ruth'u sevdiği gibi hiç kimseyi sevememişti. Martin, Ruth'daki derinliği hiçbirinde bulamamıştı.
Martin, Ruth'ta kimsenin göremediği bir şeyler görüyordu. Martin'e göre, Ruth'un içerisinde saf, masum bir çocuk, şakacı ve alaycı bir genç kız ve zekice bir kadın vardı. Evet bunu diğerleri göremiyordu. Ruth'u büsbütün anlayan yalnızca Martin'di.
Onların aşkı ilelebet sürebilirdi. Görenler onları birbirlerine çok yakıştırıyorlardı. Daha sonra soranlar ise neden olmadı, birlikte çok iyiydiniz diyorlardı. Martin de Ruth da uzun yıllar boyunca birbirlerini unutamamışlardı. Hayatlarına giren başka insanlar olmuştu elbette lakin akıllarında hep birbirleri vardı. Bu gerçeği bazen kendilerine itiraf etmekte zorlansalar da her şey ayan beyan ortadaydı.
Martin Ruth'a, Ruth da Martin'e aitti. Ruth, Martin'i, Martin de Ruth'u hiç unutamamıştı. Unuturlar gibi olmuşlardı ama bunu ikisi de becerememişlerdi. Çünkü içlerinde bir yerlerde biliyorlardı ki ikisi de birbirlerini çok seviyordu.
İkisi de uzunca bir süre yanılarak artık bir şeylerin bittiğini sanmışlardı. Buna kanarak uzunca bir süre yaşamışlardı. Üzüntüleri, öfkeleri, derin kırgınlıkları öyle gibi gelmesine neden oluyordu lakin öyle değildi.
İstiyorlardı ki en güzel halleriyle birbirlerinin olsunlar. Çünkü biliyorlardı ki bu dünyada birbirlerini en iyi onlar anlardı. Zira bu dünyada anlaşılmak çok kıymetliydi. Martin de, Ruth da birbirlerini çok iyi anlıyorlardı, ikisi de yaralıydı. Martin biliyordu ki Ruth'un hayata karşı alaycı olmasının altında aslında bu yatıyordu.
Ruth birçok kez hayal kırıklığına uğramıştı. Birçok kez en sevdiklerinden, ailesinden, güvendiği en yakınlarından kırılmıştı Ruth. Kolay değildi elbette, Martin, Ruth'u çok iyi anlıyordu, ona hak veriyordu. Martin, Ruth'u olanca haliyle, büsbütün olarak kabul ediyordu.
Bazen Martin, Ruth'un feci yanlışlarına tepki gösterir gibi oluyordu. Martin, ona çok kızdığını, onu hiçbir zaman affedemeyeceğini söylüyordu. Lakin Martin yine de Ruth'a çok fazla kızamazdı, elinde değildi.
Martin biliyordu ki içindeki o kor alev, o fena yangın hızlı bir şekilde sönerdi. Sonra o kor alev, o fena yangın, orada yerini, gül bahçelerine bırakırdı. Martin başka türlü bir sevmek bilmiyordu.
Martin sevdi mi, sevgisi, Ruth'un bütün yanlışlarını örtüyordu, Ruth'un bütün kötülükleri kapatıyordu. Ve sonra Martin, Ruth'daki o tüm istenmedik şeyleri bir bir yok ediyordu. Martin'in sevgisi, Ruth'un acılarını, sevinçlere dönüştürüyordu. Martin, Ruth'u çok seviyordu.
Martin içten içe biliyordu ki, Martin, Martin olarak Ruth'u hep bağışlardı. Çünkü Martin, Ruth'a hiç kıyamazdı.
Martin hiç kimsenin bilmediği bir gerçeği biliyordu. O gerçek yalnızca onda ve yarinde saklıydı. O gerçek ise şuydu:
Martin için Ruth, gerçekten hiç kimsenin anlayamadığı bir "Ruth Etkisi"ydi.
Bunun ne demek olduğunu kimse bilmiyordu. Bunu sadece ikisi biliyordu...
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.