Yirmi sekiz sene boyunca bekaret zarını düşünerek camdan bahçeye baktığını anımsıyordu. Aslında onu sekiz yaşındayken, bakire olmayan kızı Allah bağışlamaz diye uyarmışlardı. Ama şimdi tamı tamına iki gece üç gündür böyle bir zarın olmadığını ve sadece bir delik olduğunu öğrenmişti. İçinde bir şeyler kırılmıştı. Bütün çocukluğu boyunca ağaçlara uzaktan hasretle baktığını anımsadı. Tek dileği bir gün sadece bir kez de olsa bir ağaca tırmanmaktı. Bekaret zarı yırtılır korkusuyla bunu hiç yapmamıştı. Neden bilmiyordu ama dizlerinin altına kadar üşüyordu. "Öcümü alacağım!"