Aşktır; insanı mutlu eden de, mutsuz eden de. Kimisi sever, sevilip mutlu olur. Neşe ile dolar. Yaşamak ister, var olmak ister, nefes almak ister. Kimisiyse asla bu duyguları yaşamamıştır. Belki de arayıp durmuş bulamamıştır. Yanlış kişilere bağlanmıştır, aşkla. Sonucunda da umudunu yitirmiştir. Zamanla bırakır bağlandıklarını da bağlanacak kişiler aramayı da. Elbet o da yaşar, nefes alır ve var olur. Fakat o sevdiğinin gönlünde hiç var olmamıştır. Zaman geçip gider böyle ve zamanla onu sevenler de azalır; kimisi küser, kimisi gider, kimisi ölür. Kalır bir başına insan. Anlar ki; onu sadece, onu yaratan ve kendisi sever. Ne mutlu sevip sevilene, ötesinde sevildiği için şükredenlere. Yine ne mutlu; ne bir ses, ne bir insan, ne de bir nefes hissetmediği zamanda bile yalnız olmadığını bilen. Yaratanına sığınanlara.
·
148 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.