Mor Cepken
Kadın zorla evlendirilmişse, kocasını sevmiyorsa, ihanete uğramışsa, kendince uygun zamanı kollar, “mor Cepkinini” giyer çıkardı dışarı.Herkesin görebileceği yere, dam üstündeki yuvak taşının üstüne otururdu .O zaman akan su dururdu.İnek sağan, yün eğiren, kilim dokuyan eller dururdu.Yaşlı masal anaları ,doğum ebeleri, işlerinin güçlerini bırakarak mor cepken giymek zorunda kalan kadının çevresini alırlardı.O arada çevrede düğün, davul eğlence varsa hepsi susardı.Çünkü evli kadının mor cepken giymesi ölüm gibi bir şeydi.
Sayfa 23 - Can yayınlarıKitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.