Denizlerden
Esen bu ince hava saçlarında eğlensin
Bilsen
Özlem ve gurbetin kederiyle akşam ufkuna bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin!
Ne sen,
Ne ben;
Ne güzelliğinde toplanan bu akşam
Ne de karamsarlığa bir liman
Olan bu mavi deniz,
Kederi anlamayan nesle aşina değiliz.
Sana yalnız bir ince taze kadın,
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü insan,
Bu görgüsüz istek, bu kirli bakış
Bulamaz sende, bende bir anlam,
Ne bu akşamlarda bir tatlı kaygı,
Ne de durgun denizde bir içlenme
Örtünüş ve nazın titremesi
Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akşam ki kıpırtısız, sessiz,
Ruhunun kokusunu topluyor sanki
Uzak
Ve mâvi gölgeli bir beldeden ayrı kalarak
Sürgün ve ayrılığa yazgılı bu yerde tutukluyuz…
O belde
Durur düşlerin el değmemiş sinesinde...