Müşfiq də bir günlüyə qayıda bilsəydi, görərdi ki, şeirləri dillər əzbəri olub, sevdiyi gözəl Bakı yaşıl donlu şəhər olub. Ürəyi fərəhlə dolardı. "Oxşayardı könlünü dillərdə, dodaqlarda gəzən Mikayıl imzalı nəğmələr!" İnanıram ki, bir gün onun səhər gələcəkli oxucuları heykəlini çiçəklərlə bəzəyəcəklər.. ~Qızılgül olmayaydı.
