“Nedeni, ruhum, aklımdan çıkmamalı nedeni.
Siz, el değmemiş yıldızlar, söyletmeyin beni!
Nedeni önemli. Ama kanını akıtmayacağım yine de,
Yara izi bırakmayacağım onun o kardan beyaz cildinde,
O ak mermerden yapılmış heykeller kadar pürüzsüz teninde.
Ama ölmeli, yoksa baştan çıkarır daha başka erkekleri.
Işık sönsün, sonra da sönsün ışığı!
Sizi söndürürsem ey alev hizmetkârlar,
Pişman olduğumda, eski ışığınızı yeniden verebilirim size,
Ama sen, ey eşsiz doğanın en hünerli örneği,
Bir kez söndü mü senin ışığın,
Nerede bulunur onu yeniden tutuşturacak Prometheus ateşi?
Gülünü kopardıktan sonra onu canlandıramam bir daha,
Solup gider, fidanı üzerindeyken koklamalıyım onu.” (V, 2)
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.