"Bi ramûsanên êvarî re, êşên min meşîyan
û ê ku di bextê te de, ji agirê xwe şanaz, ez im."
Min ê, di destên her demsalan de
sirûda payîza te li xwe kira
Li kolanên qebraxên ku her kêfxweşîyên me
li nexweşîyekê mar dikir
Lê ez wekî dînekî ku doxîna wî vekirî û bêxem
xwezî karîbûma
bimeşîyama
bihatama
û tenê ji birçîbûna zikê xwe re