Eskiden totaliter güçler, şiddetli "demokrasi" dalgalarından kurtulabilmek amacıyla duvarların gerisine kapanırlardı. (bunun en güzel tarihsel örneği Berlin'dir). Bugünse "demokrasiler" özgürlükten doğru bir şekilde yararlanılmasını sürdürebilmek amacıyla göçmen sürüleri ya da fanatiklere karşı koruyucu duvarlar çekmektedirler. Eskiden yalnızca sovyetlere ait demir perde gerisinde baskı uygulanabilirken, bugün özgürlüğün yalnızca demokratik demir perde gerisinde var olabildiği görülüyor. Oysa şeffaf bile olsa çekilmiş herhangi bir duvarın bir diktatörlük ya da totaliter bir sistemin göstergesi olduğundan emin olabiliriz. Öyleyse doğru olana yani, batının totaliter bir uzama -kendini savunmaya yönelik, kendi kırılganlığına karşı direnen bir hegemonyanınkine- dönüştüğünü kabul etmek zorundayız. Bir duvar her zaman öldürücüdür. Komünizm Berlin duvarını çektiği andan itibaren sanal anlamda yok olmuş, sonrasında da aslında kendine karşı çektiği bu duvarın gölgesinde kendiliğinden dağılıp gitmiştir.
Sayfa 91Kitabı okudu
·
54 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.