Bütün kalbimle kendimi unutkanlık uykusuna bırakmak istiyordum. Keşke unutmak mümkün olsa ve bu hep böyle devam etseydi! Gözlerim kapanınca, uyku ötesinde yavaş yavaş mutlak yokluğa doğru gitse de varlığımı hissetmez olsaydım. Keşke mümkün olsa da bütün varlığım bir mürekkep lekesinde, bir musiki ahenginde ya da rengârenk bir ışıkta eriyip gitse ve sonra bu dalgalar ve şekiller gitgide büyüyüp büsbütün yok olsaydı; işte o zaman arzuma kavuşurdum.
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.