Kalblerinizdeki hissiyatı, dimağlarınızdaki fikirleri doğrudan doğruya gözlerinizde ve alınlarınızda okumak benim için fevkalâde mucibi mazhariyettir. Bu dakika muvacehenizde duyduğum en samimî hissi, müsaadenizle söyliyeyim: İsterdim ki çocuk olayım ve sizin nur saçan daire-i tedrisinizde bulunayım. Sizden feyiz alayım, siz beni yetiştiresiniz. O zaman milletim için, daha nâfî olurdum; fakat maalesef gayrikabili istihsal bir arzu karşısında bulunuyoruz. Bu arzunun yerine başka bir talepte bulunacağım: bugünün evlatlarını yetiştiriniz. Onları memlekete, millete nâfî uzuvlar yapınız... Bunu sizden talep ve rica ediyorum.
Başbuğ ATATÜRK.
27.10.1922