Alışmak... Ne tuhaf bir kelimeydi. Hele anlamı... İnsanın inanası gelmiyordu çoğu zaman. Hele ki mevzubahis acı olduğunda düşünüyorduk ister istemez, o denli can yakan bir duyguya insan nasıl alışabilirdi? Esasında anlamıştım geçen zaman içinde. Alışmak diye bir şey yoktu. Unutmak vardı, o da gerçekten sevenler için değil de bir acının kıyısında köşesinde gezenler içindi.
Sayfa 87Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.