Destpêk
Dema Zerduşt sî salî bû, wî welatê xwe û behra welatê xwe terikand, û berî da çiyan.
Li wê derê Wî bi tenêtîyê û giyanê xwe re kêf kir, û bi qasî deh salan ji vêya aciz nebû.
Belê talîya talî dilê wî guherî, û bi rojhilat re di berbanga di rengê gula sor de rabû, derket ber rojê, û wisa got:
Tu, Hey stêrka gewre! Wê çi bûya bextê te, ger ewên ku tu li ser wan dibiriqî tune bûna!
Ev serê deh salan e tu rapeliqî ta vir ser vê şikeftê: tu yê ji ronahî û rêwitîya xwe biwestiya, ger ne ji min, eyloyê min û marê min bûya.
Belê em her roj li benda te sekinîn, me tîrêjên te ji xwe re hebandin, û ji bo wan me pîrozahîyan şandin ji te re.
Lo! Ez li zanina xwe heyirîm, wek mêşekî zêde zêde hingiv berhev kirî, ez hewceyê destvekirîya me.
Ez ê bibexşînim û belav bikim, da ku zana car din ji xêfîya xwe, û hejar ji dewlemendîya xwe şad bibin.
·
269 görüntüleme
When Zarathustra was thirty years old, he left his home and the lake of his home, and went into the mountains. There he enjoyed his spirit and his solitude, and for ten years did not weary of it. But at last his heart changed,—and rising one morning with the rosy dawn, he went before the sun, and spake thus unto it:
Thou great star! What would be thy happiness if thou hadst not those for whom thou shinest!
For ten years hast thou climbed hither unto my cave: thou wouldst have wearied of thy light and of the journey, had it not been for me, mine eagle, and my serpent.
But we awaited thee every morning, took from thee thine overflow, and blessed thee for it.
Lo! I am weary of my wisdom, like the bee that hath gathered too much honey; I need hands outstretched to take it.
I would fain bestow and distribute, until the wise have once more become joyous in their folly, and the poor happy in their riches.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.