İnsanım ben, İnsan, İnsan, ürperen etimden
Dünyevi hırslarımın tozuna pisine,
Yüklü rahmin loş yuvasından,
Çıplak ruhumun ışıltısına, rengine,
Etten kemikten yapılma.
Ama dünya irademe boyun eğer,
Ve cennet sürgünü dinmemiş susuzluğuyla
Yarar toprağı, içini döller.
Ben hayat kadehini boşaltınca, ey Kadiri Mutlak,
Çekip alınca nurunu gökkuşağının,
Ebedi geceye dair tüm o laflar
Dar gelecek boyuna rüyalarımın.
Sayfa 168Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.