İnsan bir şeyi doğru bilip kabul edince dönüp bir daha sorgulamaz bildiğini. Halbuki bildiği bir çıkarım yalnızca, çoğunluğun kabul ettiği. İnsan, sorgulamaya olduğu kadar kabul etmeye de meyilli. İster ki hiç sıkılmasın canı, insanı insan yapan aklı ve o aklı selim kılan etik kuralları. Etik de yalnız gezemez hiç, yanında hep var bir ezeli düşmanı. Etik gözetir faydayı, ahlaksa günahlarımın bekçisi. Hangisinin peşine takılsam mutlu edemem kendimi. Kurulsa bir kez zihnime etik ve ahlak mahkemesi; hüküm giymeden çıkmanın sıfır ihtimali. Doğru bildiğim yanlışlarım yanımda taşıdığım celladım. Topladım mahkemeyi, astım kendimi ahlak ipinden, bastım omuzlarına etiğin. Yükseldim göğe çoğunluğun faydası için. Sonra döndüm baktım geriye. Bir hayat yaşamışım: Kendim hariç herkes için.
·
132 görüntüleme
biby 33 - ahlaktan ip, etikten tabure
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.