İsimsiz kahramanımız, Osman'dan ayrıldıktan sonra yaşadığı karmaşık duyguları mektuplar aracılığıyla dile getiriyor. Kitap, Osman'a yazdığı mektuplardan oluşuyor. Yazar, kelimeleri ustacakullanarak okuru kahramanın ruhuna sürüklüyor. Acı, öfke, pişmanlık, özlem ve umut gibi duygular, satırlardan adeta fışkırıyor. Çok samimi ve içten yazılmış bir eser ve mizah dozunda kullanılmış. Acının içinde bile yer yer esprili ve ironik bir dil kullanarak okuru hem hüzünlendiriyor hem de gülümsetiyor. Bu sayede kahramanın acısına ortak olurken, aynı zamanda umudunu da hissediyoruz.
"İnsanız, şefkate ihtiyacımız var." kısmında çok hüzünlenmiştim.
