Ailelerin çocuklarına dair en büyük beklentilerinden biri de çocuklarının kendi öğrenme sorumluluğunu almalarıdır. "Hadi ödevini yap, hadi kitabını oku, hadi sınavına çalış" demeden, yani "hadi"siz bir şekilde de çocuklarının kendi işlerini yapma becerilerinin gelişmiş olması önemlidir. Ne yazık ki "hadi"siz iş yapabilen, yani kendi öğrenme ve iş yapabilme sorumluluğunu alan çocukların sayısı oldukça az. Bu sorun karşısında aileler, okulla ilgili beklenti içine girerler ve okulun çocuklarına bu sorumluluk duygusunu kazandırmasını isterler; okullar ise benzer talebi ailelerden bekler ve okullarındaki öğrencilerinin evden o sorumluluk duygusu ile gelmiş olmalarını ister. Tenis topu gibi oradan oraya atılan sorumluluk becerisi ve bu becerinin gelişim alanı filede takılı olarak kalır. Oysa tam da bu alanda okul ve aile işbirliği çok önemlidir ve ortak tutum içinde hareket etmek çocukların sorumluk almalarına destek olacaktır.