Geçti uzun yıllar, o güzel ve doğal günlerin üzerinden. Geride kaldı o komşuluklar, sıcak, samimi ve gerçek dakikalar. Bütünleşemiyor artık bu çağda mahalleler, bir evin içinde yaşayan insanlar diğer bir evde yaşayanı, komşu komşuyu tanımıyor. 1-2 katlı evler kalmadı, binalar yükseldikçe yükseldi. Sokaklar daralmaya, binaların gölgesinde kalmaya ve çocuklar tarafından oynanılmaya başladı. Tozlu, topraklı, güneşin eriştiği sokaklar kalmadı. Sabahtan akşama kadar o sokaklarda kavuran güneşin altında oynayan çocuklar kalmadı. Tozlu sokakları ikindi vakti sulayan, tandırları ateşe verip ekmek pişiren anneler kalmadı. Çocukların oynadığı top bahçesine gidince elinde bıçakla çıkıp topu patlatan amcalar kalmadı. Yine ikindi vakti, evlerinin dış kapısının önüne bir şeyler serip üzerine oturan ve sohbet eden kadınlar kalmadı. Sahip olduğumuz birçok şeyi yitirdik, yitirdiğimiz hatıra ve anıların içimizi yakan tortuları kaldı.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.