Fantastikte açık smut bende hiç sevmem. 3 kitap kırık bir kalpte canım çıktı öpüşsünler diye mesela çekimlerinden dolayı. Bence en iyisi o şekil birliktelikler,çekimler.
Sonra herhangi bi duygu hissemeyi isterim kitapta. Katliam mı oldu? Duygusu bana geçmeli. Ana karakter ilk defa cinayet mi işledi? Duygusu bana geçmeli. Aşık mı oldular? Aynı şekilde bunun da duygusu geçmeli. Bağ kurmazsam fantastiklere benim için çok sıkıcı geçiyo okumak.
Ve şu güç mevzusu. Bi karakterin güçlü olması için illa eline kılıç alıp sahneye çıkması gerekmez. Yada dediğin gibi sürekli kazanması. Kitap içinde psikolojik çöküşler olmasını da severim o yüzden.
Destekleyici yan karakterler de çok önemli mesela. Kitaptaki karakter çokluğunun arasında "o" kişiyi ayırt etmemiz gerekir bence. Yani tamam işte bu karakter ölene kadar bizim yanımızda ona güvenebiliriz hissini hissetmem lazım.
Sonraa karakterin kişiliği kısmı. Biz ne okuyoruz dedittirmeden eğer ufak değişikliklerle kişiliği değiştirmeyecekse hiç değiştirmesin yazar. Bu kim lan olmuyum yani. Eğer bi grown up alacaksa bu gözümün önünde olmalı. Büyüdüğünü veya güçlendiğini bende görebilmeliyim. Pat diye alın bu yeni başrol karakter denirse anında soğuyorum kitaptan.
Bi de yanlış doğru mevzusu. Ben kitabın içinde bi karakter değilim, verilen karar yüzünden ölen ben değilim, o yüzden bence o kadar da empati yapmama gerek yok. Aşırı bağlandığım karakter bi karar verdi ve karar yanlış mı? Okeyler, bi bildiği var der geçerim. Sonuçta gerçek hayat değil, benim onun tarafında olmam herhangi bi başka olayı tetiklemicek. Bu bence en önemli konu. Bi karakteri sırf hep doğru olan şeyleri yaptı diye sevmeye çalışmam. Bağ kuramadım mı,isterse dünyayı kurtarsın umrumda bile olmaz. Ama tam tersi durumda sonuna kadar savunabilirim(bknz. Dany, anakin,rin, adelina vb.) ✨