Vay be
SERCAN: Aşk için yapacağın en büyük fedakârlık ne olur?
OZAN: Aslında benim yaptığım bir fedakârlık değil de Sabahattin Ali'nin Değirmen romanındaki Çingenelerin bir fedakarlığı var. Bir Çingene grubu oradan oraya seyahat ediyor. Yazları müzik yapıp dans ederek hayatlarını kazanıyorlar. Bu grubun içinde de Atmaca diye çok yakışıklı, yiğit bir delikanlı var.
Gittiği her yerdeki köylü kızlar Atmaca'ya yanık. Bir gün bir köye geliyorlar. Orada konaklıyorlar. Atmaca köylü bir kıza âşık oluyor, ama köylü kızın kolu yok. Gel zaman git zaman ikisi de birbirine gönlünü kaptırıyor. Ama köylü kızı Atmaca'ya diyor ki: "Bak benim bir kolum yok. Bugün beğeniyorsun ama yarın beğenmezsin. Benden sana yâr olmaz."
Atmaca bu sözler karşısında yıkılıyor. Sonra bir akşam herkes müziği beklerken Atmaca ortada yok, değirmene gidiyor. Unların öğütüldüğü koca bir değirmen var orada. Atmaca öyle hüzünlü çalıyor ki klarnetini, herkes bir şeyler olacağını hissediyor. Herkes ona baktığı sırada, Atmaca âşık olduğu köylü kızına bakıp kolunu değirmene veriyor.
Davul bile dengi dengine ama Atmaca kolunu vermiş değirmene, biz kalbimizi vermişiz çok mu?
Sayfa 23Kitabı okudu
·
114 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.