Gönderi

Bir şehirde benim gibi, ona bağlı kalarak, onu bir kader gibi benimseyerek yarım yüzyıl yaşamak, şehri insanın kendi ruhunun ve vücudunun bir parcasi yapiyor. Yillar sonra sehrin sokaklarndaki, dükkânlar ve meydanlarindaki degisimleri insan kendi gövdesindeki yaralar, cibanlar, yıpranmalar gibi, önce çocuksu bir telaş ve kederle (çocuklugumun en önemli sinemaları kapandı, kitapçı, oyuncakçı dükkanları yok oldu), daha sonra kendi gövdesinin sekil değiştirmesi gibi bir çeşit tevekkülle karşılıyor.
Sayfa 126Kitabı okudu
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.