"Siz bir zavallısınız, öyle değil mi? Yalnızsınız, tıpkı şeytan gibi; ve onun gibi kıskançsınız. Kimse sizi sevmiyor, öldüğünüzde arkanızdan kimse ağlamayacak! Ben sizin yerinizde olmak istemem! " . . . "Uğultulu Tepeler"i okumadan önce nefreti biliyorum sanırdım, hiçbir fikrim yokmuş meğer... Hastalıklı bir sevginin, intikam gibi daha hastalıklı bir amacı yarattığını daha önce başka eserlerde de okudum. Ancak ben şimdiye dek böyle kötü, böyle hasta ve sevgisiz bir karakter okumadım! Bu nedenle hassas biriyseniz ya da hassas bir dönemden geçiyorsanız bı kitabı okumanızı asla önermiyorum. Keşke ben de saplantılı ilişkilerin vahim sonuçlarını her gün gördüğümüz şu dönemde değil de, ülkenin güzel olduğu zamanlarda bu kitabı okumuş olsaydım, etkisi daha zayıf olurdu. Neyse... Eser 19. yüzyıl İngiltere'sinde geçiyor. Mutlu mesut yaşayan bir aileye yeni bir üyenin katılmasıyla başlayan hikayede her türlü duygu mevcut: Kıskançlık, aşk, öfke, nefret... Ayrıca her türlü hastalıklı durum da yer alıyor: Kadına, çocuğa, hayvana şiddet... 19. yüzyıl bizden çok farklı değilmiş, değil mi? Adı ve nereli olduğu bilinmeyen bu küçük çocuk yanlarında yaşamaya başladığı Earnshaw'lar tarafından Heatcliff adını alır. Daha sonra ise baba aracılığıyla atılan sevgi ve kıskançlık tohumları, iki kuşak boyunca devam edecek bir nefret ve intikam ormanı yaratır. Bu kaotik ilişkiler ağını hararetlendiren ise bölgedeki bir diğer aile olan Linton'lardır. Çocukluktan gençliğe, oradan da ölüme dek süren bu hastalıklı sevgi ve nefret iki ailenin kaderini kökten değiştirir. Ben eseri hiç sevmedim, asla da önermem. Ancak eser başarısız mı? Asla. Aksine bence nefretin çirkinliği ancak bu kadar mükemmel anlatılabilirdi. Hakkında saatlerce konuşulur ama Mr. Heatcliff gibi bir karakter asla unutulmaz, sanmıyorum.

Uğultulu TepelerEmily Brontë · Can Yayınları · 202142bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.