bir günün yalnızlığı burada bitiyor
saat 00.00 oldu
sonrası sensizlik dolacak
sensiz geçecek her saniye
her akrebin yelkovanı takibinde gözlerim yoluna bakacak
çığ gibi eriyeceğim, yağacağım kar gibi sensizliğin üstüne
kollarım seni arayacak
seni soracak tüm şiirlerim
gölgene sığınacağım geceyarıları
soğuyacak bedenim ve bir daha ısınamayacağım
seni koynumda bulduğum gecelerim kadar ısıtamayacak yatak yorgan
boşluğa konuşacağım hep
senin olmadığın tenhalıklarda karışacağım kim-sesizliğe
yürüyeceğim usul usul sevda ölülerinin yıkıntıları durağına
kalbim kırılacak bir ömür boyu
ve
sen bunu da biliyorsun kimse onaramayacak kırık kalbimi
senin o diri uçlu göğüslerin kadar beni kimse emziremeyecek
buna çocukluğum da dahildir
...
- 
Hüsnü Bala
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.