•Gençlik, ey gençlik! Sen pek bir şeyi önemsemezsin! Efendi sensin, kâinatın bütün hazineleri, hatta çile sana zevk verir. Matemden bile faydalanırsın. Kendinden emin, küstahsın. "Bakın! Tek başıma yaşıyorum!" dersin. Ama günlerin rüzgâr gibi geçip gider, en ufak iz ya da eser bırakmadan kaybolur. İçindeki her şey yiter. Güneşin bal mumunu, karı erittiği gibi... Belki de asıl efsunun bir şey yapabilecek olmanda değil, her şeyi yapabilecek olduğunu düşünmende yatmaktadır. Belki de boş vermişliğinde, başka işlerde kullanamadığın güçlerini heba etmende, hepimizin ömrümüzü ziyan ettiğimizi kabul etmemizde ve kendimizde "Ah, zamanımı heder etmeseydim, neler yapardım neler!" deme hakkını görmemizde...
Sayfa 109 - İz Yayıncılık
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.