Eskiden bir gelin, kaynanasıyla hiç geçinemezmiş. Araları o kadar kötüymüş ki bir gün yaşlı bir aktara gidip durumu anlatmış:
"Onu zehirlemeliyim." demiş aktara. "Fakat bunu öyle bir yapmalıyım ki kimse fark etmesin."
Yaşlı aktar ona bir toz vermiş: "Bunu her gün yemeğine çok az karıştır; fakat aranı düzgün tut, gülümse, iyi davran ki kimse senden şüphelenmesin." demiş.
Cidden gelin, kaynanasının her yemeğine çok az o beyaz tozdan karıştırıp bir ay ömrü kalan kaynanasına çok iyi davranmaya başlamış.
Aradan bir ay geçince tekrar aktara gelmiş gelin.
"Bu ilacın panzehirini istiyorum." demiş.
"Niye?" diye sormuş aktar.
"Zehirlediğimi anlamasın diye kayınvalideme farklı davranmaya, gülümsemeye ve saygı göstermeye başladım. Bu sefer onun da bana olan tavrı değişti, çok iyi bir insan oldu; şimdi benim en iyi dostlarımdan biri. Onun ölmesine müsaade edemem."
Yaşlı aktar, "Sana verdiğim zehir sadece tuzdu." demiş. "O bir parça tuz, bugüne kadar kaç insanın arasını düzeltti, sana anlatamam."
Sayfa 79Kitabı okudu
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.