“Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir” diyen Sokrates’e kulak verirsek Cahil hoca’nın da kapı eşiğine varmış oluruz. Çünkü Joseph Jacotot ve onun yolundan giden her Cahil Hoca bilgiyi öğreten değil bilginin daha doğrusu hakikatin peşinde olandır. O da öğrenci gibi bilgiye ulaşmaya taliptir fakat yol göstermez, yolculuğa eşlik eder. Bu şekilde özgürleşerek özgürleştirme yolunda bir rehber olur. Hangi koşulda ve yaşam standardında olursa olsun insanların eşit zekaya sahip olduğunu farklılıkların zekanın tezahüründe ortaya çıktığını savunan Jacotot ‘Evrensel Eğitim’ adını verdiği düşüncesinde çoğu zaman yalnız kalır öğrencilerinin başarısı görenleri hayrete düşürse da bu felsefenin sürekliliğine inanan kimseler bulamaz bulsa bile ses getirecek gelişmeler olmaz, kısık bir seda ile yoluna devam eder.
Kitabın sonunda yazar Jacques Ranciere’ de bu durumu şu sözlerle ifade ederek kitaba son verir.
“Kurucu bunu öngörmüştü: Evrensel eğitim tutunamayacaktı. Ama, diye eklemişti, ölmeyecekti de.”
Cahil Hoca 
Jacques Ranciere
·
157 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.