O halde bilgeliğin belirtisi sürekli, eşit bir sevinçtir diye düşün. Bilgenin ruhu da ayın yüzeyi gibidir, orada her şey her zaman sakindir. Bilgelik hiçbir zaman sevinçsiz olmuyorsa, bilge olmak için bir neden daha var demektir: Bu sevinç de yalnız erdemlerin bilincinden doğar. Güçlü, adil, ılımlı kişiden başka hiçbir kimse sevinç duyamaz. "Demek ki," diyorsun, "akılsızlar ve kötüler hiç sevinç duyamaz öyle mi?" Bir av bulmuş aslanınkinden daha büyük bir sevinç değildir onlarınki. Şaraptan, şehvetten yoruldukları zaman, gece onları sefahat içinde yere serdiği zaman, küçücük bedenlerine alabileceğinden fazla, üst üste yığılan zevkler arınmaya başladığı zaman, işte o zaman Vergilius'un ünlü dizesini yüksek sesle okur o zavallılar:
"Nasıl da anlamsız sevinçler içinde geçirdik
o son gecemizi, bilirsin."
Sayfa 204 - Jaguar YayınlarıKitabı okudu
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.