Bütün bir doğu edebiyatı, aşk edebiyatı için "pervane ve ateş" tasarımını kullandı yüzyıllarca. Yerindeydi bu. Pervane ışığa dayanılmaz bir aşka koşuyor; onda yanıp kül olsa bile.
Sevgi budur. Seven, sevilene ateşinde yanıp kül olurcasına koşacaktır. Sevginin son noktası bu. Sevgide ebedileşme bu. Sevileni doğrulama ancak böyle gerçekleşir.
·
1 artı 1'leme
·173 görüntüleme
"İbrahim, Tanrı pervânesiydi.
Aşkla koştu.
Yanacak her şeyi birden ateşe attı.
Allah, kalbinin bu kahramanlığına karşılık O'nu dostu olarak ilân etti."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.