Destana Memê Alan
(…)
Zînê got: “Lolo, Memo, dilê min bi kul û bi jan e.
Madem ku tu guh nadî gotinên merivane
Ji berê da, xelkê kêmanî xistine derê me jinane,
Dibêjin: “Jin parsiya kêm in û rûreşiya dê û bavane.”
Were destê xwe bavêje destê min û min çek ke ser pişta Bozê
Rewane,
Berê xwe bide welatê xwe, bajarê Mixribiyane,
Bila heywan me her duyan bibe, bigihîne xwediyane.
Emê xilas bin û bifilitin ji şor û gotinane.
Nema li ser me dimîne tirsa mêrane.
Ne jî me wê birêje xwîna tu kesane.
Gava em bigehin bajarê we Mixribiyane,
Wê li nava xelkê welatê we bibe şor û gotin û dengiyane,
Xeber bigerin di devê mezin û piçûkane,
Wê bêjin: “Dibêne, hatiye Memê Alane,
Bi xwe re aniye diyariyeke layiqî padişane
Keçek aniye ji welatê Cizîra Botane
Dibên navê vê keçê Zîna Zêdane.”
Wê were Bengîn, birayê te yê canecane.
Li dora min kom bike temamê qîz û bûkên bajarê Mixribiyane.
Gişkî bêjin: “Wa zewaca van bide!” û ji me re bikin pir duane.
Wê bên: “Ku qeder bû, bila wa be, bûk û zava pîroz bin ji
xwediyane!”
Memî got: “Zalim, li çêkirina bajarê we yê şewitî û li van zikakan û
ewcane.
Li van kaş û nevalên di dorê de, li van çol û çiyan û meslewane!
Ku meriv bû hevalê jinan, her gav westê were ber dest û çavan e.
Min ji te tiştekî piçûk xwest, te ji nihu de berê min da dawiya îş,
nizanim ku min bicerbînî bi derewane.
Min ji te re digot: “Hele, kuçe hêzar û carîkê hilde ji ser eniya gewr
û her du çavane,
Were tasek av bi dest bin de, belkî pê vemire arê di kezeba min û
hinavane
Gava Xwedê kire qeder, emê herin, tuyê bibî bûk û ez zavane.”
Stig Wikander, Weşanxana Orfeus, Antolojiya Tekstên
MEMÊ ALAN DESTANI5
(…)
Zîn dedi: “Yaralı gönlüm sızlayıp durmakta ah ah ey Mem,
Erkeklerin sözüne kulak vermiyorsun sen ki madem.
Bilir misin öteden beri biz kadınlara,
Eksik bir kaburga kemiği gibi bakmıştır dünya âlem,
Nitekim derler “kadın yüzkarasıdır ana babasının”
Hadi ver elini elime ve kaçır beni,
Al beni atın olan Bozê Rewan’ın terkisine,
Gidelim senin ülken olan Mağribiler kentine,
Ulaşalım güvenebileceğimiz o yerlere,
Dedikodulardan kurtulalım, bırakarak arkamızda,
Böylece hem birilerinden zarar görme
korkumuz,
Hem de bizim zarar verme ihtimalimiz başkalarına,
Söz konusu bile olmaz varırsak senin diyarına,
Varırsak senin diyarına ne hoş bir dalgalanma olur!
Bir söz dolaşacak büyük-küçük herkeste dilden dile,
Diyecekler o zaman: “Memê Alan gelmiş gördünüz mü?
Tam da padişahlara layık bir armağanla dönmüş,
Cizîra Botan ülkesinden bir kız getirmiş ki,
Zînê Zêdan’mış adı, öyle diyorlar.”
Canından çok sevdiğin kardeşin Bengîn gelecek,
Ve Mağripliler kentinin bütün kızları-gelinleri saracak etrafımı,
Hepsi dua edecekler evliliğimizin tamamlanması için,
Diyecekler; “kader açılırsa böyle güzel açılmalı işte,
Gelin de, damat da kutlu olsun sahiplerine!”
Mem dedi: “Zalim, yanasıca şehriniz Cizre’nin yapısı;
Sokakları, dik bayırları, sağda-solda karşılaşılan dereleri,
Ovaları, dağları bir tuhaf!
Ki bir kadınla karşılıklı sevgili olunca burada,
Kişi yorgun düşer her zaman el altında, gözaltında,
Ben sana küçük bir dileğimi aktardım,
Sense şimdiden olacakların en sonundan dem vuruyorsun,
Yoksa yalanlarla beni mi deniyorsun, bilmem ki…
Benim dediğim şuydu: “Yanına bir nedime al, çık sokağa,
Çarşaf giy, beyaz alnın ve her iki güzel gözün görünmesin,
Tanınmadan gel bir tas su ver bana,
Kim bilir, belki içimdeki yangınların yetişir imdadına,
Allah yazmışsa zaten olacak olan odur, dediğin gibi, o saat,
Birlikte gideriz, sen gelin olursun, bense damat…”
Sayfa 61Kitabı okudu
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.