The Worst Person in The World
“…Ben artık yaşlı bir adamım. Başıma geleni bir bakıma bekliyordum. Hastalanmadan çok önce pes etmiştim. Ciddiyim. En sevdiğim eski filmleri tekrar tekrar izliyorum. Lynch filmleri, Godfather II… Dog Day Afternoon’u kaç kere izleyebilirsin ki? Bazı dinlediğim müzikleri hiç duymamış oluyorum. Ama aynı zamanda eski şarkılar da oluyorlar. Ben büyürken çıkan ama hiç bilmediğim tarzda müzikler. Sanki (hayattan) çoktan vazgeçmiş gibiydim. Ben internet ve cep telefonlarının olmadığı bir çağda büyüdüm. Hayır ama cidden… Eski kafalı moruklar gibi konuştum. Ama bunun hakkında çok düşünüyorum. Benim bildiğim dünya kayboldu gitti. Benim için bütün olay dükkânlara gitmekti. Müzik dükkânlarına. Tramvaya binip Grünerløkka’daki Voices’a giderdim. Pretty Price’daki ikinci el çizgi romanlara bakardım. Gözlerimi kapattığımda Majorstua’daki Video Nova’nın reyonlarını görebiliyorum. Ben kültürün nesneler aracılığıyla aktarıldığı bir zamanda büyüdüm. Çok ilginç geliyorlardı çünkü o nesnelerle beraber yaşıyorduk. Onları tutup kaldırabiliyorduk. Elimizde tutabiliyorduk. Karşılaştırabiliyorduk. Sahip olduğum tek şey bu. Ben hayatımı bunu yaparak geçirdim. O tarz şeylerin koleksiyonunu yaparak; çizgi romanlar, kitaplar…
Ve bunu 20’li yaşlarımın başında artık bana güçlü duygular vermese de yine de yapmaya devam ettim. Ve… Şimdi elimde kalan tek şey bu. Kimsenin umurunda olmayan aptal saptal şeylerin bilgi birikimi ve hatıraları…”
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.