Yine hücum etti tüm uzvuma hüzün dalgaları
Desem de engel olamadım yine
Üzülme dedim kendime
Üzüldüm
Umursama dedim
Umursadım
Kırılma dedim
Kırıldım
Kendime dair yasakladığım ne varsa hepsini yaptım
İçim dışıma çıkana kadar ağladım
İçim rahatlasın yüküm hafiflesin diye
Ama artık onu da yapamıyorum
Gözyaşlarımı içime akıtıyorum
Çığlıklarımı bastırıyorum
Acı verdiğini bile bile yapıyorum
Neden mi?
İşte onu bende bilmiyorum.
Kırıldığım kişiden uzaklaşıyorum
Yetmezmiş gibi kırıp uzaklaştırıyorum
Bana bu yaptığın sana değer veren kişileri kaybetmekten başka bir şey getirmez dediler
Peki kaybetmeye alışmış olan biri ne kadar üzülür bu duruma?
Hayat kötü
İnsanlar kötü
Bu kötülükten uzak durmaya çalıştım ama olmadı
Yine buldular beni ve bir darbe de onlar tarafından aldım.
Neyin doğru neyin yanlış olduğunu umursamıyorum artık.
Ve benim bugün içimin acımasına sebep olan kimseye hakkımı helal etmiyorum.
··
266 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.