Benzer düşüşlerden geçmişiz. Yollarımıza aynı dikenler döşeliymiş. Çok direnmişiz, kendimize kızmışız, yolda kalmışız. Hepsi niçin bilmiyorum.
Nasıl devam ediyor bu hengame çözemiyorum. Ki bunalımlara girişlerin ve çıkışların pekte insanın kendi elinde olduğunu da düşünmüyorum.
Bir simülasyon yaşanıyor, kendi hayatımın izleyicisiyim.
Ve oturduğum koltuktan kendime sesleniyorum.
Kızım yanlış yoldasın! O sokağa girmeee...
...
Şimdiki sesimi o zaman duyabilseydim, o sokaktan hiç geçmezdim diyemiyorum.
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.