"Hadi uyu..." dedi Araz gözyaşları içinde.
"Sorun yok. Ben buradayım."
O günden sonra Araz acısını yaşamaya bile vakit ayırmadı. Anneannesinin evinde yaşadıkları süre boyunca tek derdi kardeşine iyi bakmak oldu. Akşama kadar çalışıyor
akşam geldiğinde ise Uraz'la ilgileniyordu. Uraz dokuz yaşına, Araz ise yirmi dört yaşına geldiklerinde anneannelerini de kaybettiler. Uraz'ın üst bacağında ve sol elinde kesik izleri vardı, Araz'ın sırtı ise yara izleriyle doluydu.
"Bu kesiklerle, bu çiziklerle ne yapacağım?"
diyordu bazen kendi kendine. Sonra acı içinde gülüp geçiyordu. Kardeşi bu izler sayesinde hayattaydı.
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.