Bilemezsin
Bir senaryoyu okuyorum tek düze
Sere serpe bir hatıra seçiyorum gönül sayfamdan
Adına sen diye başlıyorum bütün hüzünlerin
Ve git gide hırçınlaşıyor yağmurlar içimde
Kasırgalar koparken zihnimin seni sakladığım kuytularında,
Ucu bucağı olmayan bir tutkuyla,
Yanmış parmak uçlarımda geliyorum koynuna
Korkma.
Aciz ve bitap düşmüş bir hasta misali
gözlerinde şifa arıyorum
Bir kere baksan düzelecek sanki
dünyanın kırılmış, çivisi çıkmış yanları
Bir kere dokunsan donacağım soğuğunda
Kelepçeli dudaklarına şimdi varlığım
Bir sözünle yaşatacak ya da fermanı vereceksin
Sen hiç sevmedin deli gibi bilemezsin
Ürkütmesin bu hovarda cümlelerim seni
Bu gün biraz kırgınım sana
Bir kere gülümsesen sanki aşkla
sarılacaktı bütün öksüz yanlarımın yarası
Bir kez şefkatle sarılsan bana
sevecektim dünyayı dolu dizgin
Ben yarınlara da senin adınla başlıyorum sevgili
Sen hiç yarınlarından vazgeçmedin ki bilemezsin
Şimdi Terk edilmiş bir kız çocuğu olarak
dizlerinin önündeyim
Başı hiç okşanmamış sokak köpeği misali
Bütün kudretiyle hayaline akıyor kinim
Susturuyorum kendimi
Sen hiç kendinden kaçmadın ki bilemezsin
Vedalar ediyorum hiç gitmediğim kentlere
Her sokağın kaldırımda senin ayak izlerin
Gökyüzünden damlayan her çile
sen diye kalbime akıyor sanki
Sen hiç o yağmurda ıslanmadın ki bilemezsin
Sen hiç senden vazgeçmedin bilemezsin