Neden bir şeyler yapmak için düşünmemiz gerekiyordu ki? Bana kalırsa insan, istediği zaman istediği şeyi yapmalıydı. Ecem gibi. Ya da benim gibi istediği şeylerin olması için planlamalar yapmalı ve hayatını şansa bırakmamalıydı. Ecem'i her gün içmeye ve dağıtmaya sürükleyen şey buydu, kontrol edememek; biliyordum çünkü ondan farklı değildim ama ben bir noktada durmuş ve tüm kontrolü elime almıştım. Berbat bir dünyada yaşıyorduk ve eğer bazı insani duyguları geride bırakırsanız istediğinizi düşündüğünüz hayatlara sahip olabiliyordunuz. İyi bir kariyer, para, marka kıyafetler, saygınlık, hayranlık... Her şey sadece insanların arasında nasıl davrandığınızla ilgiliydi. İnsanların beklentileriyle... Onları karşıladığınız sürece kraldınız. Ya da benim gibi onları karşılayabileceğinizi gösterdiğiniz ama uzak durmayı seçtiğiniz zaman bir tanrıça olabilirdiniz. İnsanlar iki şeyi çok seviyordu, sürekli onlarla ilgilenen "güzel" insanları ve onlarla ilgilenmeyen "güzel" insanları. Gösteriş ve ışıltı her şeydi, bu yüzden hepimiz parlamak zorundaydık ve inanın bana bu bazen, gerçekten ve çok komik bir şekilde iyi aydınlatıcıyla yapılmış bir makyajdı.
Güzel bir fiziğiniz, özenli saçlarınız, bakımlı bir suratınız ve sizi diğerlerinin arasında öne çıkaran kıyafetleriniz olduğu sürece çoğunluk sizi sevecek, sevmese bile onların yanında olmanızı istecekti.
CV'niz katıldığınız seminer ve etkinliklerle dolu olduğu sürece, her şirket sizinle çalışmak isteyecekti ama hiç kimse o seminerlerde ne öğrendiğinizle ilgilenmeyecekti!
Her şey, tümüyle ve daima sadece paketle ilgiliydi. Onlara sunduğunuz şeylerle ilgili yani...
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.