Geçmişi bırakmaz, orada yaşadığı yoksunlukları tekrarlayıp durur. Onlara sığındıkça, iyi ve ümitli yaşama sorumluluğundan otomatik olarak kaçınmış olur. Doğru yaşamak, ümitvar olmak, teslim olmak ve kaderin başına iyi şeyler getireceğine inanmak cesaret ister. Yakınmak, şikâyetlenmek zahiren sıkıntılı görünse de, insanı güvenme, devam etme, mutlu olmak için çaba gösterme cesaretinden kurtarır. Sızlanan insandan kimse fazla bir şey
İlk otoriteyle yani babayla sağlıklı bir ilişki kuramamak, yaralayıcı davranışlara muhatap olmak, gerçek otoriteyle sorun yaşanmasına sebep olabilir. Geçmişte güvenmeyi, emniyeti hissedemeyen çocuk, ileride Rabbiyle de sorun yaşayabilir. Onun kendisini sevdiğine inanmakta zorlanabilir. Kısıtladığı, yasakladığı, vermediği şeyler konusunda teslimiyet göstermekte güçlük yaşar. Kendini korunmuş ve kollanmış olarak hissedemez. Başkalarının çok daha mutlu olduğunu, daha çok şeye sahip olduklarını düşünüp, adeta haksızlığa uğramış olduğunu vehmeder. Rab- biyle ilişkisinde emniyet hissini yaşayamayan insan, çevresine karşı daha tedbirci, öfkeli ve güvensiz olabilir.
Sayfa 142Kitabı okudu
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.