Necm: Göğe Bakma Durağı
Sen ey,
Ey gamlı yalnızlıkların yüce nöbetçisi, çekingen fısıltılara nefes bahşeden merhametliler merhametlisi,
Sen ey gizli yaralara, gizli saklı sancılara, yakıcı "ah"lara şefkatle eğilen,
Ey mahcup sevdaların, dilsiz hasretlerin nabzını kudret elinde tutan,
Sen ey,
Yarım kalmış çocuk tebessümlerini cennetinde tamamlayan, kanadı yanmış kuşa ümitleri kabul göğünde ağırlayan keremkâr,
Ey kanlı coğrafyaların mütekebbir zalimlerini toprağa sarıp susturan intikam ümidi,
Sen ey kedere bulanmış koyaklara küpe çiçeği sabrıyla dokunan, kanat şakırtılarından neşeler dolduran müjde haberi,
Ey suyun ince belinden tutan, hilalin ucuna tebessümler asan, arzın kalbine yağmurlu öpücükler konduran ferman sahibi,
Sen ey,
Ey nasibime "yıldız" düşürenim,
Her bakanın görebileceği parlaklıktadır Sözün; nasıl görmezden gelirim.
Kimsenin bigane kalamayacağı güneş yakınlığıdır kelamın; nasıl inkar ederim.
Gözlerimi kaldırdım yerden, aldım bakışını vefasız yüzlerden; ümitsiz değilim.
Kalbimin arzına iniyor Sözün;
Gün görüyor gölgeli yüzüm.
Gamzeleniyor yanağı hüzünlerimin,
Huzurun kıyısına vuruyor nabızlarım.
Med-cezir telaşıyla çalkalanıyor içimin denizleri.
Sevinç çiçeklerine bürünüyor yaslı yamaçlarım.
Alev alıyor nefeslerim, tutuşuyor sevda sözlerim.
Sayfa 96
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.