"Hayatla ölüm arasında son bir kez çır- pındım ve içimde olanları tekrar gözden geçirmeye başladım. Birdenbire ancak Allah' a inandığım zaman- larda yaşadığımı fark ettim. Sırf O'nu düşünmekle bile, hayatın dalgaları kabarıyordu benliğimde. Çevremde her şey canlanıyor, her şey bir anlam kazanıyordu. Hâlbuki O'nu unuttuğumda ve O'ndan uzaklaştığımda yaşamla olan bağlantım kesiliyor, hayat duruveriyordu. 'Öyleyse, ne arıyorsun daha?' diye haykırdı içimde bir ses... O gün bugün, bu ışık hiç bırakmadı beni."
Sayfa 75 - Tolstoy
·
138 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.