mutluluk ve keder, yaşam ve ölüm, karanlık ve aydınlık hayatın çeşitli biçimlerde geçer ve insanın ölümlü olduğu gerçeği de budur. bir yanda yaşayarak hayatlarımıza değer vermekte öte yandan eninde sonunda yok olacağımız gerçeğini de bilmekteyiz. bu çelişkiyle yaşamak absürt'ün ta kendisidir. eğer hayatımızın anlamsız ve boşuna olduğunu biliyorsak, kendimizi öldürmeli miyiz? bu trajik kısır döngü nasıl aşılabilir? fakat ben intihardan yana değilim, yaşamın anlamsızlığının yok edilemeyeceğinin bilincindeyim ancak bununla savaşmaktan da kaçınmıyorum.
Sayfa 52Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.