Üzün tanınmaz halı
Yenə səhər…
Yenə həmin gün şüası
Evdəki tozu göstərir.
Yenə axşam…
Qaranlıq boş çarpayını
Saat doqquzu göstərir.
Nə mənası,
Ölmüşəmmi, qalmışammı?
Heç yadına düşürəmmi?
Kimə lazım,
Təkəmmi, qocalmışammı?
içib miskinləşirəmmi?
Aman-güman
Məndə cəmi bir şəklin var
Baxıram əynin köhnəlib.
Həyatdı da…
Ömür var, şəkilnən keçir,
İnsan var, şəkildə ölür.
Yenə şəhər…
Yenə həmin insan seli…
Kölgələr əyilir camda.
Bəlkə də, biz
Ayrı-ayrı evdən çıxıb
Yan-yana itkin düşürük,
Hər gün eyni izdihamda.
Aqşin Yenisey
Unudulmaq!
Nə gözəl bir duyğu!
Olmayanların, gəlməyənlərin aləmindəsən,
Elə bir aləmdə ki, burda heç kim yoxdu, heç özün də.
Yaddaşın bir dövrü gəlir, yaddaşsızlığa çevrilir.
Və insan zamanı unutmamaq üçün saatı kəşf edir.
Şəxsən mən, hərdən saatımı yox, sol qolumu axtarıram evdə
Sevgi də, bir növ yaddaşsızlıqdı.
İnsan özünü yaddan çıxarır sevəndə. Hamımız beləyik: o da, mən də, sən də!
Aqşin Yenisey
gecə düşür
yer üzünə zamanın qaranlıq yaddaşı çökür.
evdə anam qarğış edir yalqız bayquşun səsinə.
köhnə ulduzlar düzülür
insanların olmadığı göy üzünün
geniş, məğrur sinəsinə.
və qəfildən bir it hürür
öz vəzifəsini yerinə yetirir.
mənsə tək-tənha uzanıb keçmişi xatırlayıram
özümü hazırlayıram
gələcək günlərin vahiməsinə.
#AqşinYenisey
2 sonraki yanıtı göster
Bunlar niya ancaq belə ümidsiz yazır, bəlkə ölüblər xəbərləri yoxdu)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.