Algı ve ifade, bedenden azat oluyor. Böylece şeylerin yakınlığı bize dokunmuyor. Başka bir insana, bir kuş sesine, sabah güneşine değemiyoruz. Hız tabiata içkin olan güzelliği görmemizi engelliyor. Bedenlerimiz bu hıza programlı olmadığı için çözünmeye başlıyor