Bir Şey Öğrendim
(Her Şey Olmuş Bir Hiç Tarafından Yazılmıştır.)
yaşayamadığımız hayatların yasını tutmak kolay. başka yeteneklerimizi geliştirmiş, bazı teklifleri kabul etmiş olmayı dilemek kolay. daha çok çalışmış, sevmeyi daha iyi becermiş, paramızı daha iyi idare etmiş, daha popüler biri olmuş, o gruptan ayrılmamış, Avustralya'ya gitmiş, kahve tekliflerini reddetmemiş ve daha çok yoga yapmış olmayı dilemek çok kolay.
edinemediğimiz arkadaşlara, yapamadığımız çocuklara özlem duymak işten değil. kendimizi başkalarının gözünden görmek ve olmamızı istedikleri bin kişiye dönüşmüş olmayı dilemek için en ufak bir çaba gerekmiyor. pişmanlık duymak ve sonsuza, zamanımız doluncaya kadar duymaya devam etmek çok kolay.
ama esas sorun yaşamadığımız için pişmanlık duyduğumuz hayatlar değil. sorun pişmanlığın kendisi. büzüşmemize, kuruyup kalmamıza, kendimizin ve bütün insanlığın en büyük düşmanı olduğumuzu hissetmemize neden olan, pişmanlığın ta kendisi.
olası hayatlarımızdan herhangi birinin bundan daha mı iyi yoksa daha mı kötü olacağını bilemeyiz. o hayatlar yaşanıyor, evet ama biz de yaşıyoruz ve asıl bu yaşantıya odaklanmalıyız.
her yere gidip herkesle tanışamaz, istediğimiz her mesleği yapamayız tabii ama o hayatlarda hissedeceklerimizin çoğunu hissedebiliriz yine de. kazanmanın nasıl bir his olduğunu anlamak için bütün sporları yapmamız gerekmiyor. müziği anlamak için gelmiş geçmiş bütün müzik eserlerini dinlememiz gerekmiyor. şaraptan zevk alabilmek için dünyadaki tüm bağların üzümleriyle yapılmış bütün şarapları tatmamız gerekmiyor. sevgi ve gülmek, korku ve acı, bu hayattaki en geçer akçeler.
gözlerimizi kapayıp önümüzdeki içeceğin tadını çıkarmak ve çalan müziği dinlemek yeterli. şu anda olası bütün hayatlarda yaşadığımız kadar eksiksiz ve tam bir hayat yaşıyoruz, aynı türden duyguları burada da deneyimleyebiliriz.
olmamız gereken tek bir kişi var.
hissetmemiz gereken tek bir varoluş var.
her şey olabilmek için her şeyi yapmamız gerekmiyor çünkü zaten sonsuzuz. yaşadığımız her an sonsuz olası geleceğe gebe.
onun için bu hayatımızdaki insanlara iyi davranalım. ARADA BİR BAŞIMIZI YUKARI KALDIRIP YUKARI BAKALIM ÇÜNKÜ NEREDE OLURSAK OLALIM GÖKYÜZÜ HER DAİM SONSUZ.
daha dün bir geleceğim olmadığını, hayatımı bu şekliyle kabul edebilmemin imkansız olduğunu düşünüyordum. bugünse aynı berbat hayat bana umut veriyor. olasılıklarla dolu olduğunu görebiliyorum.
imkansız olanlar ancak yaşayarak gerçekleşiyor sanırım.
acı, umutsuzluk, hüzün, hayal kırıklıkları, zorluklar, yalnızlık, depresyon, hayatımdan bir anda mucize eseri çıkacaklar mı?
hayır.
peki yaşamayı istiyor muyum?
evet. evet.
binlerce kez evet.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.