Unutulan Gezegen
@nasiyani
43 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Bir Şey Öğrendim
(Her Şey Olmuş Bir Hiç Tarafından Yazılmıştır.)
yaşayamadığımız hayatların yasını tutmak kolay. başka yeteneklerimizi geliştirmiş, bazı teklifleri kabul etmiş olmayı dilemek kolay. daha çok çalışmış, sevmeyi daha iyi becermiş, paramızı daha iyi idare etmiş, daha popüler biri olmuş, o gruptan ayrılmamış,
volkanların çelişkisi hem yıkımın hem de yaşamın sembolü olmalarıydı. yavaşlayarak soğuyan, katılaşan lavlar zamanla toprağa -verimli toprağa- dönüşüyordu. Nora o an bir karadelik olmadığına karar verdi. aslında volkandı. volkanlar gibi o da kendinden kaçamazdı. olduğu yerde kalıp çorak toprakları zenginleştirmek zorundaydı. içinde bir orman büyüyebilirdi.
yaşamın sonsuzluğunu görmüş ve o sonsuzluğun içinde yalnızca neler yapılabileceğini değil, nasıl hissetmeyi seçebileceğini de görmüştü. başka akorlar, başka ezgiler de vardı. içine yer yer umutsuzluk serpiştirilmiş, hafiften orta depresyona kadar gidip gelen dümdüz bir çizgide yaşaması gerekmiyordu.
farklıydı çünkü artık başkalarının hayallerini gerçekleştirmek için yaşamak zorunda hissetmiyordu kendini. hayalindeki mükemmel evlat, kız kardeş, partner, eş, anne, çalışan olmaya uğraşmaktansa, doyum verici bir hayatı ancak yalnızca insan olarak, kendi amacının yörüngesinde dönerek, bir tek kendine hesap vererek yaşayabileceğini artık anlamıştı.
kaçıp gitmek istediğiniz yerin kaçtığınız yerle aynı olduğunu görmek tam bir aydınlanmaydı!
insan yeteri kadar beklediğinde, hayatın kimi zaman yepyeni bir bakış açısı sunmasının ne kadar enteresan olduğunu düşünerek dalıp gitti.
''hayat'', diye yazmış Sartre bir zamanlar, ''umutsuzluğun öte yanında başlar.''
yalnızca algılayabildiğimiz kadarını biliriz. deneyimlediğimiz her şey, en nihayetinde, algılayabildiklerimizden ibarettir. neye baktığın değil ne gördüğün önemlidir.
hayatta kalıplar var... ritimler. bir hayatta kendimizi köşeye kısılmış hissettiğimizde, hüznün, trajedinin, başarısızlığın ya da korkunun, tek bir varoluşun ürünü olduğunu düşünmek çok kolay. yalnızca yaşamanın değil, belli bir şekilde yaşamanın sonucu olduğunu düşünmek. demek istediğim, acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. mutluluğun doğasında acının da olduğunu... tabii ki farklı düzeyler de ve miktarlarda... ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak yaşadığımız hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar.
her gün, her yeni bir evrene giriyoruz. boş yere hayatımızın farklı olmasını diliyor, kendimizi başkalarıyla ve kendimizin farklı versiyonlarıyla karşılaştırıp duruyoruz ama gerçekte çoğu hayat bir yere kadar iyi ve bir yere kadar kötü.
bazı yolların daha kolay olacağını düşünmek işimize geliyor bence. ama belki de kolay yol yoktur. yalnızca yollar vardır.
Schrödinger'in hayat anlayışı. kendi zihninin içinde hem ölü hem de hayatta olmak. bu pişmanlıklar beynimize her ne yapmışsa, orada ne çeşit bir nörokimyasal tepkime olmuşsa, aynı anda hem ölümü hem de yaşamı istemenin karmaşası bizi bir şekilde arada bırakmaya yetmiş olmalı.
