Tanpınar kuşkusuz büyük yazar ve en önemli eserlerinden biri bu kitap. Benim içinse öyle değil. Örneğin bazı ortak kahramanlara sahip Mahur Beste'den aldığım edebî lezzeti Huzur'dan alamadım. Okurken yer yer çok sıkıldım, yazarın sürekli görkemli cümleler kullanmaya çalışması ya gereksiz ya yorucu geldi bana ama eserle ilgili bütün sorunum bunlar değil. Öncelikle eserin günümüz Türkçe'si ile yeniden ele alınması gerek. O kadar çok artık kullanılmayan kelime var ki okumayı güçleştirmeyi bırakın anlamayı imkansız kılıyor. Yeni nesillerin kitabı bu haliyle okuması mümkün değil. Tanpınar'ın bazı cümlelerine ise anlam veremedim Buraya bir örnek yazıyorum: Mesela Nuran, "o anda" kelimesini o "ânde" diye söyler, böylece Türkçe için çok uzun bir çekişten sonra en hafif üstünü getirebilirdi. Kesinlikle demek isteneni anlayamadım. Böyle ifadelere çok rastladım, hepsini yazamam tabi. Tanpınar belli ki büyük bir Klâsik Türk Müziği tutkunu. Bu konu da ileri düzeyde bilgi sahibi. Kitapta bu konuda (beni bağışlayın) gereksiz bir çok detay veriyor. Sıradan bir okuyucu için hiç anlamı olmayacak ve kurulan benzetmelerin hiç anlaşılamayacağı bölümler. Yine de okurken pek etkilendiğim bölümler oldu, dedim ya Tanpınar büyük bir yazar. Doğu-Batı arasına sıkışmışlığa değindiği bölümler (ki kitabın ana düşüncesi olsa gerek) hep olduğu gibi aklımızı kuracalayacak.

HuzurAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 201916,4bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayhan Mısır